Imperfection geeft eigenlijk aan als iets niet perfect is. Er is iets mis, er ontbreekt iets en dat leren we te zien als slecht. Maar perfect is een woord van zeven letters dat niet zou moeten bestaan. Het is een illusie en subjectief. Dit gaf mij een inzicht. Een inzicht wat mijn hele leven op z’n kop heeft gezet.
Perfectionisme was mijn beste vriendin en een nog betere collega. Ze hielp mijn met mijn schoolwerk, mijn studieprojecten werden er uitstekend van en bij mijn bijbaantjes zorgde ze voor goede beoordelingen. Op persoonlijk vlak lagen we weleens in de clinch. Door haar vond ik dat mijn sociale leven altijd leuker kon, gezelliger moest en vooral beter, meer en mooier dan dat van anderen. Overal zat een waardeoordeel aan vast, welke meestal slecht, fout of negatief was.
“EN FALEN IS SOWIESO GEEN OPTIE”
Tijdens mijn masteropleiding werd het me te veel. Soms leg je de lat te hoog, ik kon mijn lat helemaal niet meer zien. Ik streefde naar meer, beter en alles moest meteen in één keer perfect! Hoe meer je naar boven tuurt, hoe kleiner, lager en dieper je jezelf plaatst. Nou, ik zat aan de grond. Paniekaanvallen, huilbuien, extreme stress en het benauwende gevoel dat ik het allemaal niet kon. En falen is sowieso geen optie, vindt Perfectionisme.
Op gegeven moment was het klaar! Ik las de uitspraak dat perfect eigenlijk niet bestaat en begon me af te vragen of ik het daarmee eens was. Wat betekende dat voor mijn overtuiging dat alles perfect moest zijn? Het voelde aan de ene kant bevrijdend en aan de andere kant beangstigde het me. Wat nu?
Erkennen is het halve werk. Klinkt super cliché, maar vanaf het moment dat ik realiseerde dat het niet meer zo verder kon, ik hulp zocht en aan de slag ging, voelde ik al dat ik 180 graden de andere kant op ging. Bewust van mijn oordelende houding en mijn open plafond. Alles moest altijd beter, mooier, sneller en dus hoger. Oneindig in de mogelijkheden. Maar beetje bij beetje, stapje voor stapje, langzaamaan leerde ik dat goed ook goed genoeg is. Daarmee creëerde ik een plafond. Niet meer streven naar perfectie en mijn imperfecties accepteren. Hierdoor werd imperfect voor mij I’mperfect. I’m perfect, omdat ik weet dat perfect niet bestaat.
“ALS PERFECT ZOU BESTAAN, ZOUDEN FOUTEN GEEN BESTAANSRECHT HEBBEN…”
Tegenwoordig kan ik mijn goede vriendin en gewaardeerde collega in actie zetten als ik dat nodig heb. Deze optie helpt mij om niet te verdrinken in haar overweldigende, doortastende wildwaterbaan en dobber ik rustig rond in een lazy river met een ontspannende flow. Geen eliminatie, maar de kwaliteit zoeken, vinden en gebruiken. Ik ben een mens en fouten maken brengt mij verder. Als perfect zou bestaan, zouden fouten geen bestaansrecht hebben en leer je dus eigenlijk niets, kom je niet verder, ontwikkel je niet en sta je stil.
Herken je de struggle met perfectionisme? Voel je dat het streven naar perfectie je belemmerd? Oordeel je over jezelf, over anderen en ben je bezig hoe anderen oordelen over jou? Ik snap je helemaal! Ik ken het en ik heb het jarenlang precies zo gedaan. Inmiddels heb ik er minder last van en zet ik mijn perfectionisme bewust in op momenten dat ik het goed kan gebruiken. En dit gun ik jou ook! Tijdens een individueel coachingstraject kunnen we samen hiermee aan de slag en op zoek naar jouw eigen manier om I’mperfect te worden.
Wazig en dus onbruikbaar? Of een leuke foto en daarom perfect?